Astronotluk neydi, astronotluk emekti. Ekşi’de “Astronot payesini ancak NASA verebilir” diye bir söylem görünce beni düşünceler aldı götürdü. Uzaya kimin neyle, hangi sertifikayla gideceği değil, orada ne yapacağı önemli benim için. Bu yazıda kişilerden arınmış astronotluk kavramına odaklanmaya çalışacağım.
[Okumaya devam et…]
Gitme Kafası Sendromu ve Hayatla Mücadele
Sürekli deneyen düştükçe ayağa kalkan ama bir türlü dikiş tutturamayan biriyseniz sorarsınız: acaba nerede yanlış yapıyorum? Cevaplardan biri eğer bulunduğunuz şehir bölge hatta ülke ise ve bunu değiştirmekten başka bir çıkış yolu bulamıyorsanız siz de “gitme kafası”na tutulmuş olabilirsiniz.
[Okumaya devam et…]
Kitap Bilgisi: Kağıttan Dijitale Kitaplar ve Kitap Kültürü Hakkında
Evet, herkes kitapları çok seviyor, her fırsatta okuyor, hatta ilham alıp yazıyor. Fakat kitaplarla olan ilişkimiz gelişmiş bir toplumun sahip olduğu bağdan çok daha zayıf. “Kitap Bilgisi” konusunun özellikle okullarda okutulması gereken bir ders olduğunu düşünüyorum. Bu yazıda kağıttan dijitale kitap bilgisi kavramının dönüşümümü ele almaya çalıştım. Kitapseverlerin ilgisini çekebilecek bir derleme oldu. Okumamak için kimsenin bahanesi kalmaması ve kitaba dair daha bilinçli gençler görmek dileği ile.
[Okumaya devam et…]
Ay’a Yolculuk Son Gün: Buraya Geliş Gayemiz
Kaptanın Seyir Defteri: 2014.06.19. Dört gündür kıpırdamadan bu ikinci el F-16 koltuğunda ilerliyorum. Yediğim kozmik radyasyonun haddi hesabı yok. Kokpitte benimle birlikte bir de güve cesedi uçuşmakta. İnanılır gibi değil, 1972 Apollo 17 görevinden beri, yani 42 yıldır, bu kadar ileri giden olmamıştı. Neden bu kadar içimize kapandık? Korkacak ne var? Dünya daha mı az korkunç? Ankara da mı az soğuk? İnsan nereye gitse yalnız; çünkü insan yalnızlığın ta kendisi.
[Okumaya devam et…]
Ay’a Yolculuk 3. Gün: Kırık Kalpler ve Bozuk Cihazlar
Kaptanın Seyir Defteri: 2014.06.18, üçüncü gün. Bu sadece benim değil, bozuk bir kelebeğinin de uçuş hikayesi.
Tamir etmeyi severim. Çevremde bozuk cihazların varlığına katlanamam. Düzelmeli! Bozuk ekran, bozuk bilgisayar, ütü, musluk, kombi, mutfak robotu ne varsa yaşama döndürmek bana inanılmaz keyif verir. Bazen iki bozukluğu tek bir cihaza tamamlarım, onlar benim çocuklarım, emeğimden ne katarsam o kadar benim. Bu yüzden adım çıktı tamirciye inmez tornacıya, gerçi hoşuma gitmiyor da değil hani; çünkü mutlaka bir güzel gözlünün, bir kırmızı rujlunun, bir parlak ojelinin cihazı bozulur ve ben de o güzel ellerle gelen hastayı bir tatlı muhabbet karşılığı iyi ederim; ancak asıl ilgi alanım hep geri planda kalır. Bozuk şeyleri onarmak iyi hoş da peki, ya kırık kalpler?
[Okumaya devam et…]
Ay’a Yolculuk 2. Gün: “I believe in Internet!”
Kaptanın Seyir Defteri: 2014.06.17, dört günlük Ay yolculuğumun ikinci günü. Hava parçalı kozmik yağışlı, radyasyon seviyesi beklediğimden yüksek, vücudumda uyuşukluk. Ay’a fosforlu bir mayonez öbeği olarak varabilirim. Organik gözle orayı görmek isterdim, bu gidişle tüm spekturumlar bana açılacakmış gibi geliyor. Güneş pillerim sadece bilgisayar sistemine ve koltuk ısıtmasına yönlendirdim. Uzaya kırıntı yapacak gıdalar götürmeyin, uçuşan kırıntıları hüpletmekten başım döndü, pipetli koyu sıvı gıdalar en iyisi, mesela boza veya öğütülmüş aşure.
Ay’a Yolculuk 1. Gün: İstanbul’dan Kaçış
Kaptanın Seyir Defteri: 2014.06.16. Kayda geçsin, Ay’daki kurumuş cesedimi bulduklarında Uçan Güve karakutusundan dinleyecekleri bu olsun. Muhteşem bir manzaranın ortasında, cennete nasıl mahsur kaldığımı anlatayım size.
Yaşadığım En Kaliteli Dolandırılma Hadisesi
Geçen aldığım mesaja bakın hele.
Ekşi sözlükteki şu açıklama yeterli sanırım. Önlem alınmadığı gibi firmanın adresi de ortada, aleni dolandırıcılık yapılıyor ve hiç bir işlem gerçekleştirilmiyor. Açıkçası uyanık olmak gerekli.
Asıl hikayemiz bu değil tabi.
Bundan seneler evvel Ostim’deydim, hava soğuk, kız arkadaşımın istediği, sadece pastacılık dünyasında bulunan şeker hamurunu almak için mesai bitiminde yola çıkmışım. Dükkanlar kapanmadan yetişirim diyordum, arkadan bir ses:
– Pardon bakar mısınız, elimde işinize yarayabilecek bir kaç ürün var.
[Okumaya devam et…]
Ankara’da Bir Mekan – Yazı Atölyesi 1: Mekan Anlatmaca
Yazı serüvenim devam ediyor. Müge İplikçi Atölyesinden sonra şimdi de Ankara’da bir atölyede buldum kendimi: Gaye Dinçel Yazı Çizi Atölyesi. Bazı eski kafalı edebiyatçılara bakmayın, atölyeler iyidir. Maskelerle dolu dünyamızda kendimize yakın insanları bulmamızı sağlar. Evet, uzatmıyorum, atölyeye gittim. Tanıştık, çay içtik. Hocamız ilk derste biraz sohbetten sonra bulunduğumuz mekan yani odadan yola çıkarak bir şeyler anlatmamızı istedi. İşte yazım:
[Okumaya devam et…]
