Deniz Yıldızı Hikayesi Fenomeni

Önbilgi: Sahipsiz zannedilen; ama İngiliz literatüründe çok bilinen “Deniz Yıldızı” adlı hikayenin kaynağına ulaştım. İnternet için sadeleştirilmiş halini çevirdim ve tabi sonuna da herkes gibi biraz eklemede bulundum. Sonuçta hikaye 1969’da yayınlanmış, bazı öğeler eski; ama kurgu açısından minimalist olduğundan eklenip değiştirilmeye de çok müsait evrensel bir hikâye. Yazar ilerde bu hikayenin bir internet fenomenine dönüşeceğini tahmin etmiş miydi acaba? Teşekkürler Eiseley! Neyse, biz hikâyemizi okuyalım.

Deniz Yıldızı Hikayesi v2.1

Bir zamanlar, yazmaya başlamadan önce okyanus sahilinde yürüyüşe çıkmayı adet edinmiş “bilge” bir adam vardı. (sanırım, yazar Loren Eiseley, burada kendini kastediyor) .

Yine böyle bir gün, kıyı boyunca ilerlerken yaşlı adamın gözüne dans eden bir insan figürü çarpar. Adam gülümser ve gündüz vakti sahilde dans eden bu çılgını görmek için adımlarını hızlandırır.

Yaklaştıkça figürün küçük bir kıza ait olduğunu (öykünün ilk versiyonunda bu genç bir adamdır, modern versiyonunda ise küçük bir kızdır, ben de kızı seçtim) ve aslında dans da etmediğini görür. Küçücük elleriyle kıyıdan bir şey alıp okyanusa fırlatmaktadır.

(Yukarıdaki sevimli resimler ise hikayeyi görselleştiren sanatçı Liza Flores‘e ait.)

Adam yaklaşır ve sorar “Günaydın küçük hanım! Acaba ne yaptığınızı sorabilir miyim?”

Küçük hanım durur ve yaşlı adama bakıp bıcır bıcır sesiyle cevap verir “Okyanusa deniz yıldızlarını atıyorum.”

“Peki bunu neden yapıyorsun?” der yaşlı adam şaşkınlıkla.

“Güneş tepede ve gelgit suları çekiyor. Eğer atmazsam ölecekler de ondan.”

Bunu duyan yaşlı adam “Farkında mısın bilmiyorum ama sahil kilometrelerce uzunlukta ve deniz yıldızlarıyla dolu. Bir şey değiştirmen mümkün değil!”

Küçük hanım eğilip eline bir deniz yıldızı daha alır ve okyanusa fırlatır. Deniz yıldızının suyla buluşmasını seyrettikten sonra şöyle der “Bunun için değiştirebildim ama!”

Yaşlı adam küçük kızın yanından ayrılır. Kız yorulmuştur ve yaşlı adamın gitmesiyle kendini kumsala bırakır, eve gitme saati gelmiştir.

…

(Orijinal hikaye burada bitse de asıl hikaye bundan sonra başlar.)

Deniz yıldızlarının kurtarıcısı küçük kız ertesi gün yine aynı hevesle kıyıya koşar; fakat bu sefer yalnız değildir. Sahil boyunca genç yaşlı herkes kovalarca deniz yıldızını toplayıp okyanusa dökmeye başlamıştır. Hatta belediye çalışanları da seferber olmuştur. Kalabalığın içinden birden yaşlı adam belirir ve çocuğa doğru yaklaşıp der ki “Bak gördün mü küçük hanım, örgütlü mücadele her zaman daha etkilidir. Sen bu insanlara ilham oldun. Onlar da örgütlendi. Şimdi tüm sahil kurtulacak.”

Küçük kız gözlerini dehşetle açarak cevap verir. “Ama bu sefer de ekolojik dengeyi alt üst ettiniz!”

Yaşlı adam yine çok bozulur ve eve döndüğünde hikayenin yoruma açık bu son kısmını yazmaz. Kız ise büyür ve ekolog olur.

– SON –