“Storyboard” /storibord/ (diğer isimleri ile hikaye panosu, resimli taslak, görsel senaryo) ve bunun videolaştırılmış hali olan “animatik” konusundan 2016’daki Storyboard ve Animatik yazımda bahsetmiştim. 5 yıl sonunda meyvesini verdi. Profesyonel olarak (annemin babamın da içine sinecek şekilde sigortalı) ISF Studios’ta “storyboard artist” olarak işe başladım. Haydi hayırlısı.
Hikaye panosu nakkaşı (diğer adıyla storyboard artist) olarak, animasyon, film, dizi, oyun gibi kısacası hikayesi olan her çeşit yaratı eseri için üretim yapabilirsiniz. Ben bu yeni işimdeki ilk iki haftamda 0-8 yaş arası çocuk televizyon dizi animasyonu “Yade Yade” projesi için pano çizmeye başladım. Acemilik aşamasını çabucak atlatıp Rafadan Tayfa bölümlerine geçmeyi sabırsızlıkla bekliyorum. (Bu arada Yade ise vizyonerimiz İsmail Fidan‘ın kızından ilham alınmış şirin mi şirin bir karakter. Ara sıra stüdyoda koştururken görüyorum.)
Bu yazının tepesine eklediğim 2013, 2018, 2020 çizimlerimden de anlayacağınız üzere azimle ilerleme kaydetmek mümkün. Animasyona karar verdiğimde aslında çok çok daha gençtim. Yıl 2005 idi ve mevcut sistem, mühendisliği tek seçenek göstermişti. Aslında Çayhan’ın 3. bölümünde bu konuya değinmiştim.
Çayhan’dan çaydanlık olduğu için çay dağıtması bekleniyordu; ama Çayhan animasyon filmleri yapmak istiyordu.
Yani anlayacağınız insanlık için küçük Çayhan için büyük bir adım oldu bu. Umarım edineceğim tecrübeler ile bu proje hayata geçer ve “Çayhan ile Cezvi” de bir dünya markası olur.
Gelelim buradaki ilk günlerime. Her hikaye panocusunun yapması gerektiği gibi ben de öncelikle karakteri tanımakla başladım. Sonra senaryo -> storyboard -> animatik -> composite sıralamasıyla önceden yapılan bölümleri teker teker inceledim. Sorumlusu olduğum storyboard ve animatik aşamalarında nasıl bir kalite istediklerine baktım. Açıkçası etüt olarak yüksek bir detay hiçbir zaman beklenmez; onun yerine kompozisyon, devamlılık ve akış esastır. Birkaç günlük hazırlıktan sonra S05E01 no’lu bölümün panolarını resimlemeye başladım. Yaptığım bölüm ancak 6 ay sonra TV’de gösterilecekmiş. Anlayacağınız oldukça sıkı bir TRT denetim süreci de var. Stüdyo hakkında internette bir sürü bilgi var, ben burada duygusal ve motivasyonel sürece odaklanmak istiyorum. Şartlar imkanlar beklentiler kişiye göre değişir. Yaptığınız işten alacağınız doyum ise tamamen özneldir. Ama yapılan işlere biraz özet geçeyim ki önemi anlaşılsın.
“Rafadan Tayfa” aslında 80 ve 90’larda İstanbul’da mahalle ortasında hayal güçleri ile kurguladıkları oyunları oynayan bir grup çocuğun hikayesi. Bu bakımdan “aile” kategorisinde her yaşa hitap edebilmesi mümkün olan ve akıllıca tasarlanmış bir televizyon dizisi. Türkiye Animasyon Tarihi yazısında da bahsettiğim üzere “Rafadan Tayfa: Göbeklitepe” sinema filmi gişede bir rekora imza atmış ve yıllardır dile getirdiğim Türkiye’deki animasyonun sektörleşmesinde o büyük adımı atmıştır. (Firmam diye övmeye başlamayayım.) Bundan sonra bu alana gönüllerini ve emeklerini koymaya heves etmiş insanların işlerine yarayacak şeylerden bahsetmeye çalışacağım.
Bugüne kadar olan gelgitler hayatta kalmalar zorluklar başka bir yazının konusu. Bu seferlik sadece güzel haberler vermek istedim. Artık elimden geldiğince yerel animasyoncuları destekleyecek burada bahsettiğim gibi işleri gözeteceğim.
Haydi başlıyoruz.
Not: Aşağıdaki videoda son saniyedeki kişi olarak görülmekteyim. Bu sefer babam gerçekten böyle bir yerde çalıştığıma inanır diye umuyorum.
İçeriklerin yararlı olması, izlenme kaygısından önce geliyor; senaryolar pedagoglar tarafından inceleniyor.
Bir cevap yazın